Niet alleen de Rijksoverheid, maar ook gemeenten worstelen in toenemende mate met de spanning tussen dalende begrotingen en stijgende maatschappelijke lasten. Dan denken we aan de bezuinigingen op de Wet Sociale Werkvoorziening en de decentralisatie van de jeugdzorg, de versobering van de persoonsgebonden budgetten en zovele andere onderwerpen. Op 8 mei start de SGP in Goedereede met het jaarthema: ‘Oog voor elkaar!, christelijke saamhorigheid in crisistijd’. U bent van harte welkom op DV dinsdag 8 mei waar dhr. E. Weerheim e.e.a. zal toelichten vanuit de zorg van Eleos en mevr. Witvliet als beleidsambtenaar van de gemeente Goedereede dat zal doen vanuit het overheidsperspectief. Plaats: Eben-Haëzer, Preekhillaan 3 te Ouddorp. Aanvang: 20.00 uur. Graag tot ziens!
In het jaar 2012 wil de SGP met alle leden, betrokkenen en sympathisanten nadenken over het thema ‘Oog voor elkaar. Christelijke saamhorigheid in crisistijd’. Terwijl allerlei koude saneringen aan de gang zijn, kiest de SGP bewust voor een onderwerp dat warm aandoet.
Het thema is allereerst gekozen omdat het voortvloeit uit de Bijbelse gedachte dat een mens niet als los individu is geschapen, maar door God geplaatst in allerlei relaties. In de eerste plaats is de mens geschapen naar het beeld van God. Vervolgens zijn er de verbindingen met familie, vrienden, school, werkkring, enz. Deze vele horizontale verbindingen tussen mensen staan niet los van de verticale verbinding tussen God en mens. De gebrokenheid van de samenleving heeft haar oorzaak in de verlating van de Heere. Daarin staan we allen schuldig. Deze donkere constatering is geen eindconclusie. Want de Bijbel spreekt ook van vrije genade voor verloren mensenkinderen. Het vele goede in onze samenleving danken we aan Gods goedheid, die oplicht in onze duisternis.
Persoonlijk en gezamenlijk
Wanneer we nadenken over maatschappelijke noden en de manier waarop we daarin zouden moeten voorzien, denken we misschien allereerst aan het voorbeeld dat de Heere Jezus geeft in de gelijkenis over de barmhartige Samaritaan. Deze man toonde werkelijk compassie voor de naaste in nood. Hij deed dat ruimhartig en stapte over de etnische scheidslijn tussen Jood en Samaritaan heen. Een mens in nood behoor je te helpen. Dat is een verantwoordelijkheid die ieder persoonlijk heeft. Maar ‘oog voor elkaar’ slaat ook op de dagelijkse zorg voor elkaar, bijvoorbeeld in het verband van het gezin of de familie. Daarbij moeten we andere verbanden niet over het hoofd zien, zoals de kerkelijke gemeente en de wijk- of dorpsgemeenschap. Deze zijn van wezenlijk belang voor een goed functioneren van de samenleving. En het zijn juist deze verbindingen die tegenwoordig onder grote druk staan. Denk aan de vele gebroken gezinnen, de ontkerkelijking, de ieder-voor-zich-mentaliteit, het toegenomen gevoel van onveiligheid en de digitale communicatie waardoor steeds meer mensen zich op hun eigen eiland terugtrekken. De hechtheid van onze samenleving wordt losser en ‘oog voor elkaar’ wordt ingeruild voor het bekijken van elkaar op een afstand(je).
Nationaal en lokaal
In de tweede helft van de twintigste eeuw heeft de Nederlandse overheid een stelsel opgebouwd waarin de zorg voor ouderen en niet-werkenden werd georganiseerd. Van AOW tot WAO, zogezegd. Toen na een kleine dertig jaar deze welvaartsstaat onbetaalbaar bleek, zijn er sinds de jaren ’80 diverse ronden van ingrijpende bezuinigingen geweest. Eigenlijk is de overheid tot op de dag van vandaag bezig met de vraag hoe we de ouderenzorg, gezondheidszorg en oudedagsvoorzieningen betaalbaar krijgen en houden. Niet alleen de Rijksoverheid, ook de gemeenten worstelen in toenemende mate met de spanning tussen dalende begrotingen en stijgende maatschappelijke noden. Dan denken we aan de bezuinigingen op de Wet Sociale Werkvoorziening en de decentralisatie van de jeugdzorg naar gemeenten. Maar ook de versobering van de persoonsgebonden budgetten (PGB’s), waardoor er minder ruimte is voor identiteitsgebonden zorg. Dat raakt ons allemaal. Verder zien we dat er meer gezinnen onder de armoedegrens komen door de opeenstapeling van allerlei bezuinigingen. En door de maatschappelijke druk op economisch presteren (iedereen een betaalde baan!) raken mantelzorg en vrijwilligerswerk in de knel.
Welke bril opzetten?
De hamvraag is hoe SGP-vertegenwoordigers deze problemen aanpakken. Welke benadering kiezen zij? Benaderen ze de problemen vanuit een liberale optiek, zetten ze een socialistische bril op of doen zij dat op basis van een duidelijke Bijbelse visie? Iedere SGP-er voelt (terecht!) een voorkeur voor het laatste. Maar er komt zoveel tegelijk op het bestuurlijke bordje te liggen, dat de spaghetti aan problematiek moeilijk te ontwarren en te verwerken is. Daarom is het belangrijk om hierover grondig met elkaar na te denken. Hoe trekken we de Bijbelse grondlijnen door naar onze gewijzigde situatie? Hoe brengen we ‘oog voor elkaar’ concreet in praktijk?
SGP Goedereede