Het is inmiddels een traditie dat de SGP fractie op Goeree-Overflakkee jaarlijks een fractie-uitje organiseert. Inmiddels zijn de grote steden Den Haag, Amsterdam en dit jaar Rotterdam bezocht. Elk jaar met een informatief deel om ook te zien wat er buiten ‘ons eiland’ gebeurd. Goed om elkaar ook op deze manier te ontmoeten…
We willen u de column die één van onze fractieleden hierover schreef niet onthouden…
‘Dat heb je nou altijd met die gozer, óf hij komt niet, óf hij komt te laat.’ ‘En ik kan toch niet alleen met 29 man door de stad gaan stappen. ‘Ik zal eerst Coby eens bellen, die zou het regelen.’ En daar stonden we dan als SGP fractie van GO, met aanhang. Totaal met z’n negenentwintigen. De dag van ons fractie-uitje.
Afgelopen zaterdagmiddag om twee uur verzamelden we ons bij de Pauluskerk aan de Mauritsweg in Rotterdam om een straatwandeling maken. De afspraak was ruim van tevoren gemaakt. Twee gidsen van Stichting ‘Ontmoeting’, een stichting voor opvang voor dak- en thuislozen zouden ons in 2 groepen door de stad leiden.
‘Zeg Coby, je spreekt met Kees, dat hoor je wel, denk ik. Weet jij ook waar die gozer zit, of moet ik het alleen doen, dat wil ik wel maar dan krijg ik achteraf weer gemieter met die fooien en de groep is veel te groot voor één man.‘ En vervolgde hij: ‘Het is altijd hetzelfde met die vent, altijd te laat en als die komt dan komt die hevig transpirerend aanzetten, leuk hoor voor die mensen om met zo’n gozer op stap te gaan!’ ‘Ik wacht nog 5 minuten, dan vertrek ik, dus ga er maar gauw achteraan.’
Een ex-drugsverslaafde die met ondersteuning van ‘Ontmoeting’ en zoals hij zelf zei met hulp van zijn ‘Grote Baas’ – z’n Baas van hierboven – inmiddels 5 jaar van de heroïne af is. Dat had hij 30 jaar lang gespoten. De gevolgen daarvan waren hem duidelijk aan te zien. Zijn vriendin had ook gespoten, ze was maar 30 geworden. Vijf jaar geleden was ze overleden. En z’n nieuwe vriendin was er ook nog niet af.
De telefoon ging: ‘Met Coby, hij komt er aan maar zit nu nog met z’n fiets in de Metro. Hij is zo ongeveer bij Blaak. Dus wacht nog even.’ ‘Bij Blaak??‘, riep hij uit ‘Wanneer denkt die vent dan hier te zijn?’
Er zat niet veel anders op. We wachten rustig af. In die tussentijd werden we verder getrakteerd op nog wat andere negatieve punten van zijn wandelcompagnon. En jawel na zo’n 10 minuten arriveert Charel een magere, witte, slanke kerel. Hij kwam uit Capelle aan de IJssel. Het eerste wat Kees hem vroeg was hoe het met zijn wekker stond en tot hoe laat hij eigenlijk op z’n nest had gelegen. Charel werd niet kwaad. Best een vriendelijk vent. Hij vond het eigenlijk nog wel een prestatie dat hij maar een half uurtje te laat arriveerde. Hij was er al om kwart over acht uit, zei hij, maar alles was hem tegengelopen vandaag. Ruim een half uur later dan gepland nam de straatwandeling een aanvang.
We zaten er met zo’n ontvangst gelijk midden in; de taal ongezouten en de communicatie puur. Beleefdheden waren niet aan de orde.
Ik zat in de groep van Kees. We liepen de stad in. We kwamen op plaatsen waar ik nog nooit geweest was ook al kom ik relatief veel in Rotterdam. Hij wees ons de plaatsen waar hij vroeger sliep, onder een afdakje, een laadperronnetje, een rooster. Met enige trots liet hij ons de plaats zien waar hij zijn straatkrantjes verkoopt. Niet zozeer voor de opbrengst maar meer voor de sociale contacten. ‘Wat maakt het allemaal uit’ zo was zijn stopwoord, dat hij veel gebruikte.
Als hij een stukje ijzer tegenkwam raapte hij dat op. Maar het ging hem niet om het oud ijzer maar om aluminium. Dat bracht geld op. Een afgebroken fietsstandaard dumpte hij dan ook maar in het fietsmandje van één of andere damesfiets. Vroeger toen hij nog aan de verslaving zat was hij eens op een groot kassenterrein terechtgekomen. Dat ging prima, in die kassen kon je goed slapen. Lekkere temperatuur. Tot hij het aluminium raamwerk van de kassen ging afbreken om dat te verkopen. Daar kwam de baas van de kassen snel achter. Voor dit vergrijp en andere die inmiddels ook aan het licht gekomen waren ging hij 6 jaar de bak in. Ach, ‘wat maakt het allemaal uit’, hij was er nu vanaf, van die troep die je helemaal sloopt!
We liepen 1 1/2 uur door de stad. Vele wandelaars keken ons doordringend en enigszins minzaam aan zo in de zin van: wie gaat er nou met zo’n sjapje op stap door de stad.
Het was een prachtige ervaring. Aan het eind van de wandeling vroeg hij ons of we soms nog een fooitje voor hem hadden. Daar was die maar wat blij mee. Waaraan hij het ging besteden zal wel altijd een raadsel blijven. In zijn grote AH-tas -die hij constant meedroeg- hoorde je soms wat glas rammelen. In ieder geval niet aan heroïne. Daar was hij Goddank met ondersteuning van ‘Ontmoeting’ en met hulp van zijn ‘Grote Baas’ van af.
Na afloop van de wandeling dronken we een kopje koffie in de Pauluskerk. Een ontmoetingsplek voor verslaafden, ontheemden en kwetsbaren. Velen kwamen en gingen. Voor een politieke partij, maar eigenlijk voor een ieder, goed om eens kennis mee te maken; met een ‘wereld’…………..op slechts 50 kilometer afstand van ons vandaan.
(de namen zijn uiteraard gefingeerd)