‘Jawel, tijdens het werkbezoek aan Dirksland kwamen ze nog even aan de orde, die smerige rood/witte paaltjes, ze staan al jarenlang veelvuldig aan het Poldersweegje en de Philipshoofjesweg en nu sinds kort ook aan de Vroonweg’, zo begint Rien van der Boom het fractieblog over het werkbezoek aan Dirksland.
Niet iedereen was hier blij mee zo vertelde Henk Zwanenburg ons en dat kan ik goed begrijpen, ik zelf vind al die paaltjes, één voor één misbaksels. Dat heeft z’n reden, namelijk een enkele maand na het vorige werkbezoek aan Dirksland, dat was maart 2016, ben ik ter hoogte van Geldershof met mijn fiets bovenop zo’n verhoogde paaldorpel gereden, lag vervolgens een ogenblik versuft op de grond, omwonenden verrast door de klap, kwamen naar buiten en vroegen of ik nog wel verder kon fietsen, dat heb ik in de hoogste e-bike-stand nog volbracht. Bij thuiskomst deed ik wat wartaal, zo zei Bertha mij later, blijkbaar omdat mijn hersenen korte tijd door elkaar geschud geweest waren en zat later op de avond met een heel lelijke pijn in mijn schouder op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis, ik bleek plotseling drie sleutelbeenderen te hebben in plaats van twee; één was goed gebroken. Gelukkig wees de hersenscan op dat tijdstip uit dat in mijn bovenkamer alles weer op zijn plaats zat. Het heeft me de daarop volgende weken veel pijn en energie gekost.
Spreek mij dus niet van die smerige paaltjes waarvan vele ook nog met van die onmogelijke nietszeggende verhoogde dorpels zijn uitgerust. Ik dacht tijdens die presentatie nog even een opmerking over die ondingen te moeten maken maar mijn fractievoorzitter was me voor en toonde zich best positief over die verkeersmonumenten. Hij zei: ‘Je moet even op elkaar wachten en er gewoon omheen rijden.’ En daar is geen speld tussen te krijgen. Ik heb mijn mond maar gehouden; ik zat namelijk die bewuste avond een ogenblik opzij te kijken en dat kan je in Dirksland dus niet doen. Het was mijn eigen schuld.
Dorpsplein
We waren vrijdagmiddag 25 september voor de tweede maal op werkbezoek in Dirksland. We werden hartelijk ontvangen en welkom geheten door Jan Leenders, de voorzitter van de dorpsraad. Henk Zwanenburg nam ons in een presentatie mee op een schouw door het dorp zoals de dorpsraad die elk jaar maakt. En ja, dan kom je nogal wat tegen. Peter Keuker ging ons in zijn presentatie voor naar het nieuwe dorpsplein op de plaats waar de de oude ‘Inktvis’ aan de Beatrixlaan gevestigd was. We werden ter plekke enthousiast van zo’n mooie toekomstige ontmoetingsplek en hij vertelde ons in één adem dat het nieuwe zwembad niet te ver van Dirksland moet komen te liggen. Dan ligt het voor heel de gemeenschap op ons eiland centraal, zo had hij nagemeten.
Wandeling
Vervolgens maakten we een ware herfstwandeling door het mooie Dirksland. De regen sloeg onder de paraplu door in ons gezicht en de wind deed menig pluutje bollen, die van mij -nog wel met het logo van de gemeente Goeree Overflakkee erop- ving ter hoogte van de entree van de polikliniek van het ziekenhuis een windvlaag die de baleinen op 3 plaatsen tegelijk deed knakken. Hij ding bleef eenzaam achter in de eerste groene afvalcontainer die ik aan de Secretarieweg tegenkwam. Hopelijk neemt de eigenaar van die container het me niet kwalijk en heeft hij empathie met een raadslid wiens krullen tijdens zijn volksvertegenwoordigende rol verwaaiden en de vele regendruppels herhaaldelijk van zijn nieuwe bril moest vegen.
Heggeschaar
Maar dat alles laat onverlet dat het een goed bezoek was. We kregen veel informatie over onderHeggeschaarmeer kleine zaken die gemakkelijk verholpen kunnen worden maar ook over gevaarlijke situaties die de aandacht behoeven. Op sommige plaatsen kan de bestrating beter en verdienen mensen met een beperking een betere toe- en doorgang. Sommige bosschages zouden wat meer gesnoeid moeten worden, het blijkt echter veelal persoonlijk bezit te zijn en daar kan de gemeente niet zomaar de heggenschaar in zetten. Helaas. En natuurlijk staan er ook in Dirksland panden te verpauperen, dat zie je in elk dorp, dat is jammer en bij sommige kan je vraagtekens zetten of alles wel volgens wet- en regelgeving verloopt.
De Joodse begraafplaats aan de Oosthavendijk die we bezochten bleek voor sommigen geheel nieuw terrein te zijn. Ze wisten van het bestaan niet af. De nieuwe speelplaats aan de Onwaardsedijk die als de Corona ons niet was overvallen op 8 mei tijdens ons toen geplande werkbezoek door een wethouder geopend zou zijn geworden, bezochten we niet meer. We konden met zoveel water immers toch niet van de glijbaan af. Dan hadden we weliswaar niet op de blaren gezeten maar wel op een paar natte billen.
Het is altijd weer plezierig om met dorpsraden in gesprek te zijn, de omgeving te verkennen, de sfeer te proeven. Dank aan de dorpsraad voor de ontvangst en de informatie die we kregen, dank aan de griffie en de kernambtenaar die het bezoek organiseerden.
25-09-2020.
Rien van der Boom.